Αιολική Γη. Δύο λέξεις, η μία δίπλα στην άλλη σε μία απροσδόκητη σύζευξη. Όμως για να καταλάβουμε καλύτερα περί τίνος πρόκειται, θα πρέπει να εστιάσουμε στους δύο αυτούς όρους.
Αιολική … Προέρχεται από τους Αιολείς. Στην προσπάθεια, κατά τα αρχαία χρόνια να «ελαφρύνουν» τις μητροπόλεις από πληθυσμό, κατέφευγαν σε άγνωστα μέρη, όπου αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον. Όπως κι οι υπόλοιποι, έτσι κι οι Αιολείς κατέφυγαν στα παράλια της Μικράς Ασίας καθώς και στην ενδοχώρα της.
Γη… η στεριά, το χώμα, ο τόπος με τον οποίο κάποιος αναπτύσσει συναισθηματικούς δεσμούς.
Αιολική Γη, λοιπόν, είναι η θλιμμένη Σμύρνη , το Αϊδίνι του οποίου τα χώματα λένε τόσα πολλά. Είναι αυτά στα οποία κάποτε οργισμένοι στρατιώτες κυνηγούσαν με μανία κάποια παιδιά. Δεν επρόκειτο για παιχνίδι. Ήταν μία σκληρή πραγματικότητα που έμοιαζε με εφιάλτη κι όλοι ήθελαν να τελειώσει. Δεν τελείωσε όμως. Αυτά μας αφηγείται μέσα από τη ματιά του αιχμαλώτου ο Ηλίας Βενέζης, όπως βίωσε ο ίδιος τα κολαστήρια. Ο ελληνικός στρατός υποχωρεί. Πολλοί στη Σμύρνη νομίζουν ότι είναι μία κακόγουστη φάρσα. Κανένας δεν ανησυχεί παρά μόνο όσοι είδαν πρώτοι τη θύελλα. Μετά από τόσα χρόνια οι Αιολείς παρατάνε τον τόπο όπου είχαν επενδύσει όλα τα όνειρα τους . Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, βασισμένο στις κακουχίες του συγγραφέα, που αποδεικνύει ότι δεν είμαστε καλύτεροι από τα ζώα… Μάλιστα πολλές φορές είμαστε πολύ χειρότεροι.
Μερικές πληροφορίες για τον συγγραφέα…..
Ο Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε το 1904 στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας και πέθανε το 1973 στην Αθήνα. Κατά τη Μικρασιατική καταστροφή αυτός κι η οικογένειά του συλλαμβάνονται και στέλνονται στα τάγματα εργασίας. Εκεί γνωρίζει την αθλιότητα της ανθρωπότητας σε όλο της το μεγαλείο. Από τους τρεις χιλιάδες αιχμαλώτους επιστρέφουν μόνο 23. Το 1943 γράφει στην Αθήνα την «Αιολική Γη» που παρουσιάζει έναν πόλεμο μέσα από τα μάτια ενός απλού κατοίκου. Αλλά «όποιος έχει δει τα μάτια ενός στρατιώτη ετοιμοθάνατου στο πεδίο της μάχης, θα το καλοσκεφτεί πριν ξεκινήσει έναν πόλεμο».
Δημήτρης Μάμμος