Αντί Προλόγου
Τον προηγούμενο μήνα, η Ελλάδα μας γιόρτασε για ακόμα μία φορά το Ιστορικό ΟΧΙ απέναντι στους Ιταλούς με παρελάσεις και καταθέσεις στεφάνων. Οι εφημερίδες της ημέρας είχαν ειδήσεις από την καθημερινότητα ως πηχαίους τίτλους. Οι εορτασμοί για την επέτειο του Έπους βρίσκονταν σε πλευρικά άρθρα.
Αναρωτήθηκα λοιπόν πως ήταν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων την εποχής. Προσπάθησα να τα εντοπίσω στο Διαδίκτυο, όπου βρήκα κάποια μεν αλλά όχι τόσα όσο το επιθυμητό. Είχα βάλει στόχο να αποκτήσω όσο γίνεται μια πιο σφαιρική και σαφή εικόνα. Θυμήθηκα ότι τις προάλλες που τακτοποιούσαμε τη βιβλιοθήκη μας μαζί με τους γονείς μου, είχα εντοπίσει κάποια ιστορικά βιβλία που αναφέρονταν στον ηρωϊκό πόλεμο του 1940. Χωρίς να χάσω χρόνο, λοιπόν, πήγα στο δωμάτιο και άρχισα να ψάχνω. Τότε, στην άκρη της βιβλιοθήκης ανακάλυψα ένα βιβλίο – μελέτη του Κων/νου Γκιουλέκα με τίτλο «Ο Πόλεμος Από τις Εφημερίδες της Εποχής- ΕΠΟΣ 1940-41», Εκδόσεις ΜΙΛΗΤΟΣ. Η χαρά μου ανείπωτη. Επιτέλους είχα βρει αυτό που πραγματικά έψαχνα. Ξεφυλλίζοντας το, είχε ό,τι ακριβώς ζητούσα. Tότε ασυναίσθητα μία ερώτηση ήρθε στα χείλη μου: «Πως άραγε είναι να είσαι Πολεμικός Ανταποκριτής στο Μέτωπο κάπου στα χιονισμένα και ατελείωτα βουνά της Αλβανίας; Το κρύο να φτάνει μέχρι το μεδούλι σου αλλά εσύ εκεί πιστός στο ιερό καθήκον της ενημέρωσης αλλά και της ανύψωσης του ηθικού αναστήματος των συμπολιτών σου – απαραίτητο στοιχείο ώστε να συνεχισθεί ο τίμιος αγώνας του Έθνους».
Του απεσταλμένου μας και
Πολεμικού Ανταποκριτού μας στο Μέτωπο
κ. Μιχαήλ – Ιωάννη Δάλλα
ΚΑΠΟΥ ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ, 29. H τύχη μου επεφύλαξε να εγκαινιάσω την αποστολή την οποία μου εμπιστεύθηκε η εφημερίδα μου, η «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», με την περιγραφή μίας από τις μεγαλύτερες Εποποιίες που γράφει ο Στρατός μας στα Αλβανικά ‘Ορη.
Η πρώτη μέρα του πολέμου παρήλθε. Παρήλθε με μεγάλο ενθουσιασμό από τους στρατιώτες μας. Ένας ενθουσιασμός που βασίζεται στην πίστη ότι ο αγώνας αυτός είναι «υπέρ πάντων, βωμών και εστιών» και ότι η βεβηλωμένη Παναγιά θα μας βοηθήσει να αμυνθούμε και να νικήσουμε στον ιερό αυτό αγώνα.
Οι φαντάροι μας παρά το πολύ χιόνι συνεχίζουν να μάχονται αδιάκοπα με αυταπάρνηση για την Πατρίδα μας. Τα Ελληνικά τάγματα τρέχουν να πάρουν θέση για να αμυνθούν ηρωϊκά απέναντι στους άνανδρους δολοφόνους. Ωρα με την ώρα καταφθάνουν όλο και περισσότερα παλικάρια μας, έτοιμα να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την Ελευθερία της Πατρίδας. Στα χείλη και στην καρδιά τους, η φράση « Νυν υπέρ Πάντων ο Αγών».
Πίσω μου, στα μονοπάτια του βουνού και ανάμεσα από τις οξιές και τους θάμνους, πριν ακόμα χαράξει, μια ανθρώπινη αλυσίδα από κινούμενες σκιές ξεχωρίζει – οι ηρωϊδες της Πίνδου ζωσμένες με τρόφιμα και εφόδια μαζί με τους αχώριστους συντρόφους τους – τους ημίονους – μεταφέρουν τα απαραίτητα στους φαντάρους μας – τα Παιδιά τους όπως λένε – διακινδυνεύοντας ακόμα και την ίδια τους τη ζωή για το Έθνος.
Στο βάθος ακούγονται οι υπόκωφοι ήχοι των αντιαεροπορικών πολυβόλων που αποκρούουν τις επιθέσεις των Ιταλικών Αεροπλάνων. Πετούν χαμηλά και βάλλουν κατά πάντων - αδιακρίτως - με την ανεξάντλητη γόμωση των κανονιών τους, εναντίον όχι μόνο των στρατιωτών αλλά και κατά των διαβατών των χωριών και των πόλεων - των ανδρών, γυναικών, παιδιών – ακόμα και των δρόμων και πεζοδρομίων. Η απάντηση των Ελλήνων ειλημμένη, αυτή της θυσίας.
Η μέρα έχει προχωρήσει και ήδη έχουν αρχίσει να έρχονται τα καλά νέα. Ο Στρατός μας με πρωτοφανή ορμή και χωρίς να υπολογίζει ότι είναι λίγοι εναντίον πολλών, ο Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ, κατάφεραν συντριπτικά χτυπήματα και τελικά οι Ιταλοί άρχισαν να υποχωρούν. Κατρακύλησαν πανικόβλητοι από τα υψώματα στις υπώρειες των λόφων. Όμως ο Στρατός μας δεν τους άφησε ούτε στιγμή να ανασάνουν. Τα Παιδιά μας συνέχισαν την καταδίωξη και τελικά πριν τα μεσάνυχτα τα κατάφεραν. Οι λόφοι ήταν πάλι δικοί μας. Οι Ιταλοί με τη φτέρη στο κεφάλι σκυφτοί έφευγαν κατατρομαγμένοι για το τι έπαθαναπρόσμενα, στα βουνά της Πίνδου.
Από χθες οι Ιταλοί πείστηκαν ότι δεν πρέπει κανείς να προκαλεί τη σοβαρότητα, την ωριμότητα και την ορμή της ψυχής ενός λαού που διεξάγει τον Τίμιο και Δίκαιο αγώνα για τη Χώρα του. Διδάχθηκαν στην πράξη ότι σ’ αυτήν τη χώρα, κανείς δε δικαιούται να προδώσει την ιστορία του. Είναι σίγουρο ότι έχουν μείνει έκθαμβοι με την αντίδραση της μικρής μεν Χώρα μας αλλά με τη Μεγάλη Ψυχή! Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απλά. Πολεμάμε. Και η νίκη θα είναι Δεδομένη!
