Στις 11/3/2020 όλα τα σχολεία της Ελλάδας έκλεισαν, λόγω έξαρσης του ιού COVID-19. Αυτή η προσπάθεια των Υπουργών Παιδείας και Υγείας αποσκοπούσε στην αποτροπή της εξάπλωσης του ιού, του οποίου τα κρούσματα αυξάνονταν σε καθημερινή βάση στη χώρα μας. Το ερώτημα λοιπόν όλων των μαθητών ήταν ένα: Θα μπορέσουμε να συνεχίζουμε τα μαθήματα μας και αν ναι, πώς;
Το Σχολείο μας από την πρώτη στιγμή της διακοπής της λειτουργίας των σχολείων, ξεκίνησε τη διαδικασία της εξ αποστάσεως συνέχισης του εκπαιδευτικού έργου! Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε στο Γυμνάσιο μέσω της ήδη υπάρχουσας διαδικτυακής πλατφόρμας, όπου οι καθηγητές και οι μαθητές αντάμωναν, σύμφωνα με το ωρολόγιο πρόγραμμα, μέσα από συζητήσεις ομάδας, αναθέσεις εργασιών και αναρτήσεις ανακοινώσεων. Σύντομα μπήκε στη ζωή μας η τηλεδιάσκεψη! Άκουγα τη μητέρα μου να μιλάει συνέχεια στον υπολογιστή της με συναδέλφους… Τώρα λοιπόν ήρθε και η δική μου σειρά! Αυτή η εξέλιξη αποτέλεσε σημείο τομής στη διδασκαλία σε μία τέτοια πρωτόγνωρη κατάσταση, καθώς μας προσέφερε ένα ταξίδι πίσω στο σχολείο. Μπορούσα να νιώσω το σχολείο μας να ανοίγει τις πόρτες του μπροστά μου. Πίσω στα «θρανία», ή ακόμα καλύτερα στα ηλεκτρονικά θρανία με τους συμμαθητές μου!
Η ιδέα της πρωτόγνωρης -για εμάς- εικονικής συνάντησης μου προξενούσε αγωνία! Θα καταφέρω να μπω στην ηλεκτρονική τάξη; Τι θα γίνει αν υπάρξει διακοπή της σύνδεσης στο Ίντερνετ και βγω από την τάξη; Θα είναι ομαλή η διεξαγωγή του μαθήματος; Τόσες απορίες!
Ήρθε λοιπόν η ώρα για την πρώτη μας ηλεκτρονική διδακτική ώρα… Παρά την αγωνία μου για την εξέλιξη του πρώτου μας τηλεμαθήματος, κατάφερα να εισέλθω με επιτυχία στην τηλεδιάσκεψη και το μάθημα εκτυλίχθηκε ομαλά, χωρίς καμία διακοπή. Χάρηκα πάρα πολύ που είδα την καθηγήτρια μου, άκουσα και είδα τους συμμαθητές μου…Αισθάνθηκα για λίγο σαν να ήμουν πίσω στην τάξη μου!
Με το πέρασμα, λοιπόν, του χρόνου, το σχολικό μας πρόγραμμα άρχισε να διευρύνεται. Ένιωσα, λες και κάθε εξέλιξη αποτελούσε ένα βήμα πιο κοντά στην σχολική μας πραγματικότητα. «Συναντηθήκαμε» πια ηλεκτρονικά με όλους μας τους συμμαθητές καθώς πλέον κάνει μάθημα όλη η τάξη μαζί, και αρχίσαμε να κάνουμε και άλλα μαθήματα. Ήδη πλέον, το πρόγραμμα των μαθημάτων είναι πανομοιότυπο με αυτό που είχαμε στο σχολείο. Με ένα πλήρες πρόγραμμα, νιώθω λες και έχει επιτευχθεί η επιστροφή μας στο σχολική μας κανονικότητα. Ξυπνώντας, σκέφτομαι την καθημερινή μου είσοδο στο σχολείο, την πορεία μου στο γραφείο των καθηγητών, την παραλαβή του απουσιολογίου και τη συνέχεια της καθημερινής μου σχολικής ημέρας, συναντώντας όλους τους καθηγητές μας στην ψηφιακή μας τάξη! Σταδιακά, αισθάνθηκα σα να επανήλθε η σχολική μας καθημερινότητα παρά τις δυσκολίες της κατάστασης που βιώνουμε στο πλαίσιο της πανδημίας και των μέτρων περιορισμού της.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία, δεν έλειψαν βέβαια και οι αστείες στιγμές! Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που κάναμε τηλεδιάσκεψη και δεν είχα υπολογίσει καλά τον ήχο, τη μητέρα μου να έρχεται στο δωμάτιο μου απορημένη για τις φωνές που ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται στο σπίτι! Χρήσιμο μάθημα: Όταν κάνουμε τηλεδιάσκεψη λοιπόν προσέχουμε τον ήχο, κλείνουμε την πόρτα μας! Εκτός αν οι γονείς μας θέλουν να θυμηθούν τα μαθητικά τους χρόνια και να ξανακούσουν Μαθηματικά, Φυσική, Αρχαία Ελληνικά!
Η διαδικασία της τηλε-εκπαίδευσης αποσκοπεί στη διατήρηση της σχέσης του μαθητή με το σχολικό περιβάλλον, που είναι πολύ σημαντική στη σχολική ζωή του κάθε παιδιού. Δημιουργεί ένα νοητό δίκτυο που συνδέει τους μαθητές μεταξύ τους, τους μαθητές με τους καθηγητές τους και καταλήγει στο Σχολείο. Ακόμα και σε αυτή τη πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε καταφέραμε να συνεχίσουμε τα μαθήματά μας, διατηρώντας την επαφή με το Σχολείο μας αλλά και να αποκτήσουμε «ψηφιακές» δεξιότητες που σίγουρα θα μας φανούν χρήσιμες τόσο στη συνέχεια της πορείας μας στο Σχολείο αλλά και μετά στις σπουδές μας! Και, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί αύριο να επιστρέψουμε στα θρανία ή να προσαρμοστούμε σε ένα νέο πιο ανεπτυγμένο ηλεκτρονικό θρανίο.
Φίλιππος Ακύλας Καλούδης