Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, είναι Έλληνας ερευνητής και καθηγητής στο ΜΙΤ, ενώ είναι ένας από τους τέσσερεις καθηγητές παγκοσμίως, στον οποίο έχει απονεμηθεί βραβείο για την έρευνά του στην Πληροφορική, αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ. Σε ηλικία μόλις 27 χρονών, στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού του, έλυσε τον γρίφο του νομπελίστα οικονομολόγου John Nash που εκκρεμούσε για 60 χρόνια.
Στην Αθήνα, μια μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου μπόρεσε να τον «συναντήσει» χάρη στην παρουσίασή του από τον Σύλλογο των Φίλων του Κέντρου Δελφών, ως «Μεγάλου Έλληνα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Στο πολυπληθές κοινό πολλά ήταν τα νεαρά παιδιά που θύμιζαν τον νεαρό ερευνητή και μάλλον είναι το πρότυπό τους. Στο κοινό, επίσης, ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Μια συνέντευξη πιο προσωπική και μια σειρά απαντήσεων σε ειδικές ερωτήσεις σχετικές με την τεχνητή νοημοσύνη, που είχαν θέσει μαθητές και φοιτητές της χώρας, ήταν ο τρόπος να «συναντηθεί» κανείς με αυτόν που αντιπροσωπεύει επάξια την Ελλάδα στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Μίλησε για την υποστήριξη και την ελευθερία που είχε από τους γονείς και το σχολείο του, να ψάξει αυτό που τον ενδιέφερε. Επίσης, αναφέρθηκε στον τρόπο που σκέφτεται επιστημονικά και πώς προστατεύει το μυαλό του από περιττές πληροφορίες που τον εμποδίζουν να σκέφτεται καθαρά.
Μίλησε ακόμη για τον φόβο του θανάτου, όπως τον βιώνει ο ίδιος και τη φιλοδοξία του να συμβάλλει όπως μπορεί, στη βελτίωση της ζωής όλων μας. Την τεχνητή νοημοσύνη, στην οποία εξειδικεύεται, τη βλέπει με την εξής οπτική: πώς θα μπορούσε να λύσει προβλήματα ανθρώπων και χωρών, όπως η υπογεννητικότητα και η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού. Αλλά βλέπει και τα όριά της, που είναι ηθικά και λογικά. Όπως εξήγησε πολλές φορές, είναι καταρχάς ο άνθρωπος που «εκπαιδεύει» τους αλγόριθμους των υπολογιστών να συνδυάζουν δεδομένα, τα οποία προέρχονται από την ανθρώπινη πραγματικότητα και κουβαλούν προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Διευκρίνισε τέλος, ότι δεν θα δούμε σύντομα ανθρωποειδή με ενσυναίσθηση, ενώ μάλλον η κριτική σκέψη του ανθρώπου είναι αυτή που παραμένει πάντα ο κρίσιμος παράγοντας για οποιαδήποτε εξέλιξη που θα θεωρηθεί θετική για την ανθρωπότητα.
Επιστήμη χωρίς ηθική δεν νοείται, κατά τον Κ. Δασκαλάκη, και οπωσδήποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανθρώπινη έμπνευση και δημιουργία, την επικοινωνία μεταξύ μας, τη σχέση μας με τους γονείς και τους δασκάλους μας.
Νεφέλη Πολυμενίδη