Στο πλαίσιο της μαθητικής δράσης «Πολιτιστικοί Μήνες», θα παρουσιάζονται σε μηνιαία βάση αφιερώματα σχετικά με τον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Για τον μήνα Νοέμβριο, ο θεματικός άξονας που έχει επιλεχθεί είναι «Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού» που καθιερώθηκε το 1954. Γιορτάζεται κάθε έτος στις 20 Νοεμβρίου, με σκοπό την προώθηση της διεθνούς αλληλεγγύης, της ευαισθητοποίησης μεταξύ των παιδιών παγκοσμίως, αλλά και της βελτίωσης της ευημερίας τους. Τα σχετικά αφιερώματα έχουν αναλάβει να δημιουργήσουν οι μαθητές του Γυμνασίου: Δημήτρης Μάμμος, Αριάδνη Μαρινάκη, Γεράσιμος Βλησμάς, Ίσις Σκαρλατίδη, Λυδία Τρεχαντίνη, Φλώρα Κουμπιάδη.
Οι διάφορες μάστιγες που ταλανίζουν την παιδική ηλικία, όπως η παιδική εργασία αλλά και η εκμετάλλευσή τους, καθιστούν επιτακτική ανάγκη την θεμελίωση κάποιων βασικών δικαιωμάτων, ώστε αυτά να γίνονται σεβαστά. Βέβαια, τέτοιες δράσεις πρέπει να θεσμοθετηθούν από ανθρωπιστικές και κυβερνητικές οργανώσεις, ώστε να διασφαλιστεί η τήρησή τους σε έναν κόσμο, όπου η συνεχής αύξηση των ποσοστών παιδικής εργασίας σε ανεπτυγμένες χώρες και μη, καταδεικνύει την αναγκαιότητα άμεσων παρεμβάσεων.
Άλλωστε, αυτός είναι κι ένας από τους λόγους για τους οποίους έχει καθιερωθεί η 20η Νοεμβρίου ως παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού. Η ημέρα αυτή εορτάζεται κάθε χρόνο από το 1989 έπειτα από Γενική Συνέλευση κρατών του ΟΗΕ, όταν δημιουργήθηκε και η Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού. Όλα τα κράτη του κόσμου την έχουν επικυρώσει εκτός από τη Σομαλία και τις Η.Π.Α, ενώ είναι σημαντικό να σημειωθεί πως η επικύρωση οποιασδήποτε τέτοιας σύμβασης θα ήταν αδύνατη, καθώς για αρκετές δεκαετίες δεν έχει σταθερή και αναγνωρισμένη κυβέρνηση, αφού υφίστανται εμφύλιος πόλεμος. Μάλιστα, αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός πως από το 1989 η θνησιμότητα των παιδιών κάτω των πέντε ετών έχει μειωθεί παγκοσμίως περίπου κατά 60%. Η ιστορία, ωστόσο γύρω από την ιδέα σύνταξης μια τέτοιας σύμβασης βρίσκεται λίγο πιο παλιά, το 1924 στη συνέλευση της Γενεύης. Παράλληλα, από τη δεκαετία του 1970 διάφοροι κοινωνιολόγοι (James&Prout), υποστήριξαν πως τα παιδιά δε φέρουν απλώς ένα σύνολο από ανάγκες, οι οποίες θα πρέπει να ικανοποιηθούν. Διατυπώθηκε η ιδέα ότι είναι άνθρωποι με τα δικά τους δικαιώματα, τις δικές τους υποχρεώσεις, προβληματισμούς και φιλοδοξίες. Έτσι, τα παιδιά γίνονται αντιληπτά ως πολίτες που έχουν δικαιώματα, ενώ παράλληλα είναι ικανά να λάβουν πολλές σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος, θα ήταν ορθό να υπογραμμιστεί πως το σύνολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα παιδιά είναι οργανωμένο γύρω από κάποιες βασικές αρχές.
Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι πολύ εύκολο να αντιληφθούμε τη σημασία της ύπαρξης, αλλά και της τήρησης των παιδικών δικαιωμάτων, καθώς αυτά μπορούν να λειτουργήσουν ως αρωγοί, τόσο στην καθημερινότητα των παιδιών, όσο και στην μετέπειτα εξέλιξή τους ως ενήλικες, χωρίς να επαναλάβουν τα σφάλματα των λανθασμένων προτύπων που είχαν εκλάβει σε μικρή ηλικία. Άλλωστε, όπως είχε πει κι ο Χαλίλ Γκιμπράν «Τα παιδιά σου δε σου ανήκουν. Είναι γιοί και κόρες της ίδιας της ζωής ».
Δημήτρης Μάμμος, Γ/Γ1