Στις 19 Ιανουάριου 2020, είχα την χαρά να συναντήσω τον κο Άρη Καμπυλαυκά, απόφοιτο και γονέα μαθητών του σχολείου μας, ο οποίος δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μου και να μας μεταφέρει μέσα από τις αναμνήσεις του μια εικόνα διαφορετική του σχολείου μας.
-Ποτέ αποφοιτήσατε από το σχολείο μας;
Αποφοίτησα το 1989. Πριν πολλά χρόνια, όπως καταλαβαίνεις…
-Γνωρίζουμε ότι είστε αναισθησιολόγος. Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα;
Προέρχομαι από μία ιατρική οικογένεια. Και ο πατέρας μου είναι γιατρός και ο παππούς μου ήταν γιατρός, χειρουργοί και οι δύο. Γιατροί και οι θείοι μου, οι θείες μου….γενικά είμαστε μία οικογένεια όπου το να γίνει κάποιος γιατρός ήταν αυτονόητο. Από μικρός είχα μπει σε αυτόν το χώρο. Ο πατέρας μου με έπαιρνε στο νοσοκομείο να δω, να καταλάβω αν μου άρεσε και πράγματι μου άρεσε. Οπότε από πολύ μικρή ηλικία, ο προσανατολισμός μου ήτανε η ιατρική. Τώρα η αναισθησιολογία είναι μία ειδικότητα της ιατρικής που διάλεξα για άλλους λόγους. Είχε γίνει ο μεγαλύτερος αδερφός μου ήδη χειρουργός, οπότε είπα να πάρω μια άλλη ειδικότητα, την οποία στην πορεία την αγάπησα πάρα πολύ και νομίζω ότι μου ταιριάζει. Ήταν -νομίζω- μία πολύ καλή επιλογή.
-Το σχολείο μας σας βοήθησε στον επαγγελματικό σας προσανατολισμό;
Πράγματι με βοήθησε πάρα πολύ. Παρόλο που, όπως σου είπα, αποφοίτησα το 1989 και τα χρόνια εκείνα γενικά oεπαγγελματικός προσανατολισμός δεν ήτανε πολύ διαδεδομένος στα υπόλοιπα σχολεία, τα Εκπαιδευτήρια Δούκα ήταν από τα πρωτοπόρα σχολεία σε αυτό τον τομέα και θεωρούσαν το θέμα του επαγγελματικού προσανατολισμού πολύ σημαντικό. Είχαν δώσει πάρα πολλή σημασία και ήταν προτεραιότητά τους. Οπότε είχα την τύχη να πάρω κι από κει κάποιες ιδέες παρόλο που ειδικά εγώ είχα αποφασίσει τι θα κάνω. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός, όμως, στα Εκπαιδευτήρια Δούκα ήταν πολύ διαδεδομένος και θυμάμαι χαρακτηριστικά, το λέω και στα παιδιά μου ,ότι το σχολείο έφερνε ηθοποιούς, διάσημους της εποχής, επιστήμονες από διάφορους χώρους για να μιλήσουν στους μαθητές…Ήταν κάτι πολύ πρωτοπόρο για εκείνη την περίοδο.
-Θα θέλετε να μας περιγράψετε με πέντε λέξεις τα μαθητικά σας χρονιά στο σχολείο μας;
Με πέντε λέξεις είναι πολύ δύσκολο, γιατί όταν περνάς τόσα πολλά χρόνια παιδικά, εφηβικά, τόσο σημαντικά και τόσο όμορφα, πέντε λέξεις είναι λίγες. Αλλά, αν είναι απαραίτητο να πω, τότε θα έλεγα τις εξής: συναρπαστικά, με πολλές αναμνήσεις, δύσκολα σε κάποιες στιγμές, γιατί ήτανε ένα σχολείο με απαιτήσεις από εκείνη την εποχή, γεμάτα αγωνία γιατί -όπως πάντα- υπήρχε και η περίοδος των εξετάσεων, των πανελληνίων, που ήταν πάντα δύσκολες και σκληρές. Νοσταλγικά… θυμάμαι συμμαθητές, φίλους, θυμάμαι εκδρομές, χαρά, πάρτι, ειδικά των αποφοίτων που όλοι το περιμέναμε και το περιμένετε και εσείς. Αλλά οι πέντε λέξεις με περιορίζουν πάρα πολύ.
-Θα θέλετε να μας πείτε τι αναμνήσεις έχετε από τα μαθητικά σας χρονιά;
Είχα την τύχη να έχω καλούς καθηγητές, καλούς συμμαθητές που μου έδωσαν πάρα πολλά πράγματα σε όλα αυτά τα χρόνια. Έκανα πολύ δυνατές φιλίες που κατέληξαν σε κουμπαριές, δηλαδή παιδικοί μου φίλοι και συμμαθητές μου- επίσης απόφοιτοι των Εκπαιδευτήριων Δούκα- με πάντρεψαν, βάφτισαν τα παιδιά μου. Με τους καθηγητές είχαμε εξαιρετική σχέση. Γενικώς ήμουν και πολύ κοινωνικός, ήμουν πολλά χρόνια πρόεδρος στην τάξη μου, είχα εμπλακεί στο δεκαπενταμελές πολλά χρόνια , γενικώς ήμουν «μέσα σε όλα», όπως λένε. Οπότε ήταν πολύ συναρπαστικά τα χρόνια παρά τις δυσκολίες, γιατί -όπως σου είπα και πριν- είχα αποφασίσει να ακολουθήσω την ιατρική που έχει πολλές απαιτήσεις, που είχε διάβασμα, είχε αγωνία, είχε άγχος…Όμως είχα την τύχη να βρεθώ σε ένα σχολείο που μου άφησε πάρα πολύ ωραίες αναμνήσεις. Ήταν όμορφα χρόνια. Ήμουν πολύ τυχερός.
-Έχετε επιλέξει το σχολείο που φοιτήσατε να γίνει και το σχολείο των παιδιών σας. Θα θέλατε να μας πείτε τους λόγους που πήρατε αυτή την απόφαση;
Τους πήρα επειδή είχα πολύ καλή εμπειρία εγώ προσωπικά. Αλλά δεν ήταν μόνο συναισθηματικοί οι λόγοι για τους οποίους επέλεξα το συγκεκριμένο σχολείο, αλλά και ουσιαστικοί. Είναι ένα σχολείο το οποίο παρέχει στους μαθητές ό,τι χρειάζεται, ώστε όταν με το καλό αποφοιτήσουν να είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τις προκλήσεις και τις φοβέρες απαιτήσεις που έχει η εποχή μας. Μία εποχή φοβερά ανταγωνιστική, που πρέπει να έχεις πολλά εφόδια σε όλους τους τομείς για να μπορέσεις να αντέξεις, να πετύχεις και να προχωρήσεις. Τα Εκπαιδευτήρια Δούκα το κάνουν αυτό. Είναι ένα σχολείο που προετοιμάζει τον πολίτη του μέλλοντος να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες. Οπότε δεν ήταν μόνο συναισθηματικοί, ήταν και ουσιαστικοί λόγοι.
-Ποιες ομοιότητες και ποιες διάφορες βλέπετε στο σχολείο μας τότε και τώρα ;
Θα ξεκινήσω από τις ομοιότητες…Πάλι υπάρχει αυτό το οικογενειακό κλίμα που υπήρχε και από εποχή μου. Το γεγονός ότι τα Εκπαιδευτήρια Δούκα είναι ένα από τα σχολεία που διοικούνται από μία οικογένεια, νομίζω είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχει αυτό το οικογενειακό κλίμα, το φιλικό με τους μαθητές και τους καθηγητές και την διοίκηση. Πάντα ήταν πρωτοπόρο και είναι. Είναι ένα από τα πρώτα σχολεία που είχαν εισαγάγει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τους παλαιολιθικούς για την εποχή μας βέβαια, και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ο κύριος Δούκας, ο Κωστής, δίδασκε αυτό το μάθημα πολύ νέος τότε. Γενικά ήμασταν πάντα πρωτοπόροι στην τεχνολογία, στις ξένες γλώσσες, στον αθλητισμό. Το ίδιο και τώρα. Το σχολείο προσπαθεί πάντα να φέρνει ό,τι καινούργιο και καινοτόμο υπάρχει σε όλους τους τομείς: σχολικές εκδόσεις, εκδρομές από την έκτη δημοτικού (που εμείς δεν είχαμε τότε)… Η εκδρομή που πήγαν στη Βέροια ήταν απίστευτη, ούτε στα όνειρά μας... Τώρα πήγα αυθόρμητα στις διαφορές…
-Θυμάστε κάποιον δάσκαλο/α ή καθηγητή/τρια;
Πολλούς, δεν ξέρω εάν θα μπορούσα διαλέξω έναν ή δύο. Μερικοί δυστυχώς δεν είναι πλέον στη ζωή, κάποιους τους συναντάω ακόμα. Είναι πολλοί, δεν θα μπορούσα να επιλέξω κάποιον εύκολα, γιατί θα αδικήσω κάποιουςάλλους και δεν θα το ήθελα, γιατί έχω και είχα εξαιρετικές σχέσεις με όλους.
-Αναπολείτε τα μαθητικά σας χρόνια, τα συζητάτε με τα παιδιά σας;
Πάρα πολύ συχνά και το λέω και στα παιδιά μου. Ήταν η πιο καλή περίοδος της ζωής ενός ανθρώπου. Δεν το καταλαβαίνει κάποιος όταν είναι σε αυτή τη φάση και εγώ δεν το καταλάβαινα. Έχετε μόνο να ασχοληθείτε με τα μαθήματά σας και τίποτε άλλο, με τα υπόλοιπα ασχολούνται οι γονείς και γενικώς οι μεγάλοι. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έχετε τα νιάτα, δεν έχετε προβλήματα υγείας που έχουν οι μεγαλύτεροι, δεν έχετε τα οικογενειακά άγχη που έχουν οι μεγαλύτεροι να αντιμετωπίσουν, τα προβλήματα της δουλειάς τους και όλα τα συναφή. Είναι μόνο το σχολείο. Είσαι όλη μέρα με φίλους, με συμμαθητές σου…ναι μεν έχεις το διάβασμα και τις υποχρεώσεις, αλλά όλο το υπόλοιπο πλαίσιο είναι πάρα πολύ όμορφο. Οπότε νομίζω ότι είναι η καλύτερη περίοδος.
-Έχετε κάποια εμπειρία που να σας έχει μείνει στην μνήμη σας από τα μαθητικά σας χρόνια:
Δεν είναι μια και δυο, είναι πάρα πολλές στιγμές, γιατί και εγώ παρόλο που ήμουν καλός μαθητής, αγαπούσα την πλάκα και το καλαμπούρι και τον «χαβαλέ» στα επιτρεπόμενα όρια. Οπότε θυμάμαι πολύ ωραία σκηνικά, με κάποιους καθηγητές που τους άρεσε λίγο η πλάκα, και διάλογους. Θυμάμαι πολλά από την πενθήμερη που είχαμε πάει στην Κέρκυρα…
-Τι εμπειρίες σας μεταφέρουν τα παιδιά σας από την σχολική τους ζωή. Τι σας λένε για τους καθηγητές τους;
Είναι πραγματικά ευχαριστημένα. Και δεν το λέω έτσι, αλλά αγαπάνε το σχολείο κι αυτά. Ίσως επειδή τα είχα προετοιμάσει να το αγαπήσουν πριν καλά-καλά πάνε, από το προνήπιο, και ξέρουν πόσο έχω συνδεθεί με αυτό το σχολείο. Αυτό τους έχει κάνει από την αρχή να το νιώθουν δικό τους. Είχαν την τύχη να έχουν πολύ κάλους δάσκαλους στο δημοτικό και πλέον καθηγητές .Οπότε είναι πολύ ευχαριστημένα, και αυτά και εμείς που πάνε σε αυτό το σχολείο.
-Κλείνοντας θα θέλαμε να μας πείτε τι συναισθήματά βιώνετε εσείς, όταν μπαίνετε στο χώρο του σχολείου ως γονέας ;
Συγκινούμαι. Γι’ αυτό και προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ και όχι μόνο στις ενημερώσεις γονέων. Καθώς έχω και την τύχη η δουλειά μου να βρίσκεται στο Ιατρικό Κέντρο που είναι σε πολύ κοντινή απόσταση από τα Εκπαιδευτήρια Δούκα, πηγαίνω πολλές φορές, όταν μπορώ, να πάρω και τα παιδιά όταν σχολάνε, να δω κάποιον καθηγητή αν χρειαστεί, να μιλήσω, να πάω στον σύλλογο των αποφοίτων που υπάρχει εκεί, να πληρώσω τη συνδρομή μου και να ενημερωθώ για το τι γίνεται. Γενικώς, προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ σε όλες τις εκδηλώσεις και του σχολείου και του συλλόγου αποφοίτων, γιατί είμαι πολύ συνδεδεμένος και συγκινούμαι πάρα πολύ, όταν αναπολώ τα χρόνια που πέρασα στο σχολείο.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Εγώ σε ευχαριστώ. Με μεγάλη χαρα σου έδωσα αυτήν την συνέντευξη και με έκανες έτσι και αναπόλησα. Ειλικρινά εγώ σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.