Εξελίσσομαι…
Και όταν ήμουν μικρή,
ένιωθα σαν ένας ουρανός γεμάτος σύννεφα
και αν με ρωτούσες τότε γιατί
θα σου απαντούσα “Δεν γνωρίζω”
Και αν με ρωτάς τώρα γιατί
θα σου απαντήσω “Τότε δεν μπορούσα να εκφραστώ, για αυτό ένιωθα έτσι.
Και ένας ουρανός γεμάτος σύννεφα είναι
σαν ένα δέντρο χωρίς κορμό και ένα δέντρο χωρίς κορμό για μένα
είναι σαν έναν άνθρωπο χωρίς έκφραση, χωρίς ελευθερία.
Και τώρα, λοιπόν,
νιώθω σαν ένας όμορφος και γαλανός ουρανός
σε μια ανοιχτή
και ελεύθερη ζωή.
Σε μια ζωή…
Σε μια ζωή όπου επικρατεί
η τέχνη
η σκέψη
η γνώση
και η ελευθερία
Σε μια ζωή που μέσα της ανήκει η ρητορική.
Και τότε που άρχισα να συμμετέχω
στην ομάδα της ρητορικής,
κατάλαβα πως με τον λόγο
μπορούμε να εκφραστούμε
και να νιώσουμε ελεύθεροι,
πως με μια λέξη, με ένα αντικείμενο
μπορούμε να δείξουμε,
να πούμε,
να φτιάξουμε
και να κάνουμε πολλά.
Κατάλαβα πως σε ένα χαρτί
μπορούμε να γράψουμε τα πάντα,
εκτός απ’τη ζωή μας.
Γιατί αυτή πρέπει να τη ζήσουμε.
Και αν με ρωτάς την εμπειρία μου εκεί,
μόνο θετικές απόψεις
μόνο θετικά συναισθήματα
μπορώ να εκφράσω.
Μα το πιο σημαντικό για μένα,
είναι πως μέσα στην ομάδα αυτή
περνάω καλά.
Περνάω καλά,
γιατί…
γιατί μαθαίνω να εξελίσσομαι
και τότε είναι που νιώθω πως παίρνω ένα βραβείο
Γιατί μαθαίνω να σκέφτομαι ελεύθερα
και τότε είναι που καταλαβαίνω όλο και περισσότερο τις παραπάνω σκέψεις μου.
Γιατί μαθαίνω να εκφράζομαι
και τότε είναι που παύω
να είμαι ένα δέντρο χωρίς κορμό.
Και τότε είναι που αρχίζω
να είμαι ο ίδιος ο κορμός και το δέντρο μαζί.
Τότε, δηλαδή, αρχίζω να είμαι ένας άνθρωπος δυνατός
Που δεν φοβάται τον λόγο,
αλλά τον κατέχει και τον εξελίσσει.
Κλειώ Κουτσούρη