Κορωνοϊός. Ποιος το φανταζόταν ότι από αυτόν τον αόρατο εχθρό οι παγκόσμιες αρχές και όλα τα κράτη του πλανήτη μας θα αναστατώνονταν τόσο πολύ; Στην αρχή, με διάφορα ήπια μέτρα προσπαθήσαμε να καταπολεμήσουμε αυτή την κατάσταση, μέχρι την στιγμή που ανακοινώθηκε η απαγόρευση κυκλοφορίας και ακούσαμε ότι θα έπρεπε να είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Αναστεναγμοί ανακούφισης και ευχαρίστησης ακούστηκαν τότε, όμως δεν γνωρίζαμε τι επρόκειτο να συμβεί! Εδώ και αρκετές εβδομάδες δεν έχουμε την ικανότητα να αποχωριστούμε την οικία μας και φαίνεται σαν να ζούμε σε κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας ή σε κάποια αποκάλυψη εξωγήινων! Το πρόγραμμα μας περιλαμβάνει ύπνο, φαγητό, ξεκούραση και πάλι ύπνο. Αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση και καταστρώνουμε σχέδια δραπέτευσης. Αρωγός σε αυτή την προσπάθεια στέκεται το ίδιο το σχολείο μας, το οποίο έχει συμβάλλει στην αντιμετώπιση της αρνητικής ψυχολογίας μας, προσφέροντας προγράμματα τηλεμαθημάτων.
Με αυτά εμείς οι μαθητές όχι μόνο δεν μένουμε πίσω στην σχολική ύλη, αλλά συνεχίζουμε να καλλιεργούμε το πνεύμα συνεργασίας, ομαδικότητας και το σημαντικότερο αγαθό, αυτό της επικοινωνίας. Η διαδικτυακή «επαφή» με τους καθηγητές μας και τους συμμαθητές μας, προκαλεί συναισθήματα ελπίδας, κουράγιου και συμπαράστασης για το τι μέλλει γενέσθαι… Κατά τη γνώμη μου, παρ’ όλα αυτά, και εμείς οι ίδιοι από την πλευρά μας οφείλουμε να δράξουμε την ευκαιρία που μας δίνεται αυτό το χρονικό διάστημα που βρισκόμαστε σπίτι με τον καλύτερο τρόπο. Και με τον καλύτερο τρόπο δεν εννοώ να σπαταλάμε την ημέρα μας σε ανούσια πράγματα, αλλά να ασχοληθούμε με δραστηριότητες που εξάπτουν τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ μας!
Ένα σπίτι με τοίχους, έπιπλα και έναν αδελφό να σου γκρινιάζει όλη την ώρα δεν είναι το ονειρεμένο μέρος του καθενός μας για να περάσει τους υπόλοιπους μήνες αυτής της πανδημίας. Έτσι, σίγουρα όλοι μας θα έχουμε αναζητήσει τρόπους για να ξεφύγουμε από αυτή την σκληρή πραγματικότητα και ενασχολήσεις για να μην πλήξουμε. Δυστυχώς, δεν το καταφέρνουμε συνέχεια και αναπαυόμαστε βλέποντας τηλεόραση. Παρ’ όλα αυτά, πολλές φορές καταλήγουμε να απελπιζόμαστε και να διογκώνεται το άγχος και ο φόβος μας με ειδήσεις που μαθαίνουμε. Γι’ αυτό δεν οφείλουμε, να ασχολούμαστε με πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους και ψυχικά υγιείς; Αν παρατηρήσουμε καλά-καλά αντικείμενα και μέρη που βρίσκονται στο, για κάποιους, ανεπιθύμητο πια σπίτι, θα συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα τους κρύβεται περισσότερη μαγεία από ό,τι φανταζόμασταν στην παλιά μας καθημερινότητα. Ένα βιβλίο που σου είχε φέρει η γιαγιά στα γενέθλια σου και το οποίο βρίσκεται σκονισμένο σε κάποιο ράφι στο δωμάτιο σου, ένας καμβάς που έμεινε αχρησιμοποίητος από το μάθημα των Καλλιτεχνικών ή ένα επιτραπέζιο που ποτέ δεν καταδέχθηκες να παίξεις με τον πατέρα σου όταν στο ζήτησε, είναι κάποιες διέξοδοι από το κέντρο κράτησης που αποτελεί το ίδιο σου το σπίτι! Το πλεονέκτημα αργείς να το καταλάβεις, όμως είναι το γεγονός ότι διεγείρονται οι σκέψεις μέσω της αχρησιμοποίητης και ξεχασμένης φαντασίας που είχες ο ίδιος εναποθέσει στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου. Επιπλέον, η ασχολία συγγραφής κάποιας ιστορίας ή ενός κειμένου με διαφορετικά κάθε φορά θέματα, έχει τη δυνατότητα να σε κάνει να ταξιδέψεις σε κόσμους φανταστικούς και να σου δημιουργήσει συναισθήματα ενθουσιασμού και αυτοεκτίμησης. Γιατί λοιπόν να μην το δοκιμάσουμε;
Αυτή την περίοδο, με αφορμή το #Μένουμε Σπίτι η εφημερίδα του σχολείου μας, η οποία πάντα παραμένει επίκαιρη και ενεργή, διοργανώνει ποικίλες δραστηριότητες μέσω διαγωνισμών με θέματα της τωρινής καθημερινότητας μας. Εκτός όμως από αυτές τις ευκαιρίες που μας δίνονται να ασχοληθούμε, εμείς οι ίδιοι οφείλουμε να φροντίσουμε να διατηρούμε το μυαλό και το πνεύμα σε εγρήγορση. Ας μην τα παρατάμε στην πρώτη δυσκολία με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι. Και όταν λέω δυσκολία, εννοώ τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούνται από τα θλιβερά τεκταινόμενα της εποχής μας και την άρνηση μας για κάτι ωφέλιμο, το οποίο δε θα είναι ευεργετικό μόνο για τους εαυτούς μας, αλλά και για τους γύρω μας, καθώς θα αποτελέσει κίνητρο και έναυσμα να συνεχίσουν τη δουλειά που εμείς ξεκινήσαμε. Ένας πίνακας, ένα τραγούδι, μία χειροτεχνία, ένα ποίημα εμπνευσμένα όλα αυτά από τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας, τα οποία κρύβουν μία μεγάλη δόση μαγείας αποτελούν τα αποκυήματα της χρήσης της μοναδικής και αναντικατάστατης φαντασίας!
Όντως η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται κρίσιμη και αβέβαιη και όλοι μας οφείλουμε να είμαστε υπεύθυνοι των πράξεων μας και να ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών. Να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε στη διάθεση μας και να μη δυσανασχετούμε για ασήμαντα μικροπροβλήματα, διότι πάντα υπάρχει μία λύση. Ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας ευάλωτο στις άσχημες αυτές συνθήκες και ας δραστηριοποιηθούμε με οτιδήποτε πολυτιμότερο έχουμε, τη φαντασία μας! Άλλωστε, όπως έχει αναφέρει ο Εμμάνουελ Καντ: «Στο σκοτάδι η φαντασία είναι πιο ζωηρή απ´ ό,τι στο άπλετο φως».
Δήμητρα Καμπυλαυκά