Η σχολική βία είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στις μέρες μας, αφού η κλιμάκωση του φαινομένου στην εποχή μας γίνεται έντονα αισθητή. Λόγω της σοβαρότητάς της, η βία στο σχολείο γίνεται σημαντικό ζήτημα αναφοράς σε ιστοσελίδες, βιβλία, περιοδικά, στην τηλεόραση ή ακόμη και σε ταινίες. Ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί φαινόμενο που υποστηρίζει τον αποκλεισμό, την κοινωνική ανισότητα, ενώ παράλληλα συσχετίζεται με την εγκληματικότητα στην ευρύτερη κοινωνία.
Βέβαια, ένα παιδί δεν γεννιέται ποτέ αλαζονικό ή συνεσταλμένο, αλλά επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον του. Αρχικά, τη μεγαλύτερη επιρροή του ασκούν τα μέλη της οικογένειας, οι πιο στενοί συγγενείς ενός ατόμου, με τους οποίους έρχεται σε πρώτη επαφή. Ό,ταν τα παιδιά ζουν σε μια οικογένεια όπου οι γονείς προβάλλουν λανθασμένα πρότυπα, είναι πιο πιθανόν να υιοθετήσουν αντίστοιχες αρνητικές συμπεριφορές, ειδικά στην εφηβική ηλικία, όταν η κρίση των παιδιών δεν έχει παγιωθεί και δεν έχουν πλήρως αυτονομηθεί. Όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο πιο εύκολα επηρεάζονται. Τείνουν να αναπαράγουν τις συμπεριφορές των γονιών τους, ακόμα και αν είναι αρνητικές, αφού λειτουργούν ως πρότυπα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σε ειδικές περιπτώσεις τα παιδιά να αφομοιώνουν ακόμη και βίαιες συμπεριφορές.
Από την άλλη, το εκπαιδευτικό πλαίσιο διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση των μαθητών για την αποτροπή τέτοιων συμπεριφορών. Μία από τις πρώτιστες φροντίδες των εκπαιδευτικών είναι η καλλιέργεια του πνευματικού και ηθικού κόσμου των μαθητών, με συνεπακόλουθη την εκπλήρωση του ρόλου ενός παιδαγωγού. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να υπάρχει σεβασμός μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών, ενώ εξίσου σημαντικό είναι να υπάρχει διαλλακτικότητα και ανεκτικότητα απέναντι σε διαφορετικές απόψεις. Τα παραπάνω αποτελούν βασικές αρχές που το κάθε σχολείο έχει χρέος να τηρεί. Με δεδομένη την υγιή λειτουργία του σχολικού θεσμού, η οποία προϋποθέτει τη συνεχή ενημέρωση των καθηγητών σε φλέγοντα ζητήματα, όπως η ενδοσχολική βία, οι νέοι δεν θα καταφεύγουν στην ανάρμοστη συμπεριφορά εντός, αλλά και εκτός του σχολικού χώρου. Αντιθέτως, θα έχουν την δυνατότητα να διαμορφώσουν την προσωπική τους ταυτότητα, με βασικά χαρακτηριστικά το ήθος και τη μη ανταγωνιστική διάθεση προς τους συμμαθητές τους.
Συνοψιζοντας, εφόσον οι νέοι είναι το μέλλον της κοινωνίας, η απαίτηση εξεύρεσης λύσεων πρέπει να τεθεί ως προτεραιότητα του σχολείου. Ένα σύνθετο πρόβλημα, όπως η βία, πρέπει μπορεί να αποτραπεί μέσω συνδυαστικών προσεγγίσεων. Η υποστήριξη των παιδιών από την οικογένειά τους, φυσικά, παίζει καθοριστικό ρόλο. Άλλωστε, χωρίς την απαραίτητη φροντίδα και μόρφωση των παιδιών, όλες οι προσπάθειες μπορεί να μην είναι ποτέ επιτυχημένες, καθώς καμία επιβολή πειθαρχίας από μόνη της δεν μπορεί να αποτρέψει τη βία.
Σύλια Τηλιακού